Sagardoaren lurraldea

Sagardoa: bat, bera, bakarra

Descripción

Sidra / características / calidad / color / granillo / alcohol / sidreros / técnica, ciencia y tradición / más de un tipo de sidra

características calidad color sidra sidrero granillo

Ficha

  • Autor: Edorta Aguirre
  • Fuente: Berria
  • Fecha: 2013-04-27
  • Clasificación: 2.1. Sidra
  • Tipo documento: Prensa
  • Fondo: Sagardoetxea fondoa
  • Signatura: P14-22
  • »
  • Código: NA-003018

Texto completo

Euskal Sukaldaritza berriaren sortzaileetako bat jendea izan zen: herritar xumeak ostatuan bazuen merke jateko aukera eta restaurant handiosean garesti jateko aukera, baina bietan gauza berdintsuak. Herritarrak sukaldariari «bestelako zerbait», «zer edo zer berria» eskatu zion eta profesionalak, animaturik, obeditu. 68ko maiatza zen, Europa zaharminduko ate-leihoak zabaltzeko garai higienikoa. Hortik sartu ziren hainbat alorretako aire-bultzada freskoak: Ez dok Amairu, kanta berria, ikastolaren bultzada itzela, eskultura, pintura eta literatura (idatzizkoa eta ahozkoa: bertsolaritza, poesia) molde berriak, euskara suspertzeko beharra (euskara batua), euskal unibertsitatearen premiaren pertzepzioa, adina = agintaritza ekuazioaren gainbehera, denbora eta ongi bizitzea diruaren gainetik balioestea, etc. Sudurrak pittin bat altxaturik, badirudi katarsi aroa hortxe dugula, ostera. Sozio-ekonomia, politika, ekologia… eta sagardogintza, nola ez. Judeo-kristautasunak eraginik, agian, sagardoak —jainkoak eta ezkontideak bezala— bakarra izan behar zuela sinetsi dugun arren, baliteke polikultiboan hasteko garaiak hauek izatea. Sagardo guztia ipar-izar bakar baten arabera egin ordez, eredu gehiago hartuta. «Ardo ona da gerezi kolorekoa, 12 gradukoa, arina, fruta beltzen aromaduna…». Horrelako dogmak ematea ez dela bidezko esango digute. Badirela ardo zuriak eta beltzak, arinak eta serioak, lasaiak eta apartsuak, etab. Benetan sinetsiko dugu aurrerantzean ere sagardo on bakarra hori-berde kolorekoa, 6,5º, txinparta ertain eta gainerako ezaugarri topiko horiek dituena dela? Nori gustatzen zaio sagardo hori? Uda minean edo negu gorrian? Arrain frijitua, arkume errea edo postrearekin edateko? Goizean edo ilunabarrean? Zein sagar motaz egina? Gazi-gozoa, garratzgazia, mikatz-gozoa…? Gorputz sendokoa edo arin-arina? Sagardo klase guztiak berdin-berdin sartzen zaizkigu noiznahi denoi? Denek prezio bera izan behar al dute? Gure ustez, sagardogileak lanbideaz hobeki jantzi (gehiago ikasi), zientzia eta teknikez baliatu, bezeroari galdetu, mundura begiratu eta, hitz batez, kultura tradizionala baztertu gabe, sagardo molde bat baino gehiago, jatorri eta transformazio zintzokoak, kalitate gastronomiko eta nutritibo onekoak… egiteko garai aproposa dugu hauxe. «Gaurko babak mahaian daude. Biharkoak ekarri beharko» (zioen amona Damianak).