«Sagardoa oso harrigarria izan daiteke usaintzean edo ahoan edukitzean»
Descripción
Virginie Thomas enologoa da, Bretainiako Bouscule Tes Sens (Astindu zure zentzumenak) elkarteko arduraduna, eta sagardozale amorratua. Sagardo Forumaren barruan antolatu zen Nazioarteko V. Sagardo Azokan —abenduaren 2an egin zuten, Donostiako Kursaalean—, sagardoez usainaren edo zaporearen bidez soilik gozatzen irakatsi zuen.
Ficha
- Autor: Virginie Thomas
- Fuente: Berria
- Fecha: 2024-01-17
- Clasificación: 2.1. Sidra
- Tipo documento: Prensa
- Fondo: Sagardoetxea fondoa »
- Código: NA-016170
Texto completo
Virginie Thomas enologoa da, Bretainiako
Bouscule Tes Sens
(Astindu zure zentzumenak) elkarteko arduraduna,
eta sagardozale amorratua. Sagardo Forumaren barruan antolatu zen Nazioarteko V. Sagardo
Azokan —abenduaren 2an egin
zuten, Donostiako Kursaalean—,
sagardoez usainaren edo zaporearen bidez soilik gozatzen irakatsi
zuen.
Emozioen eta sentimenduen
bidez dastatu; nola egiten da?
Modu arraroa da, badakit [barrez]. Emozioei buruz lan egitea
gustatzen zait, forma teknikoa
ezagutzen dugulako: azidotasuna,
garratza... baina ekoizpenean edo
ardoarekin lotutako zerbaitetan
lan egiten ez duen jende gehienak ez ditu hitzak ulertzen, edo
ez da gai sentitzen legitimitatez
hitz egiteko. Horrela, sagardoa
itsu-itsuan dastatu eta teknika
baino zerbait gehiago bilatuko
duzu. Sagardoaren mezua hobeto
ulertu ahal izango duzu; paisaiak,
janaria, familiaren oroitzapenak
edo sentimenduak ikus ditzakezu.
Emozioarekin hitz egitea beti da
erakargarriagoa.
Edonork uler dezakeen hizkuntza bat da.
Horixe. Ezer ez dakien eta gozatu
nahi duen jendearentzat errazagoa da bere zentzumenei buruz
argi eta garbi hitz egitea, epaitu
gabe. Ekoizleentzat, saltzeko
erabil dezaketen modu osagarri
bat da, batzuetan paisaiak edo
koloreak ikus ditzakezulako eta,
ondoren, janariarekin uztartzeko edo etiketa bat egiteko orduan
erabil ditzakezulako. Aspaldi izan
zen dastatzeko lehen modua, teknika baino lehen. Erabiltzen zutenek itsu-itsuan erabiltzen zuten,
ardoak ahoarekin bakarrik probatzen zituzten, eta ardo bat leku
batekoa edo bestekoa zen esateko
gai ziren.
Zuk horrela egiten dituzu dastaketak, itsumustuka.
Oso forma originala da. Parte
hartzaile bakoitzari baso beltz
emozioak banan-banan konparatzeko eta haiei buruz banan-banan hitz egiteko, eta ondoren
kolorea, botila eta abar erakutsi
nizkien.
Sagardo dastatzeak fenomeno
berriak dira?
Bai. Oso berriak. Lehen, sagardoa
oso edari ezaguna zen, landarekin oso lotua; pentsatu, edan eta
besterik gabe kontsumitzen zena.
Kultura askotan, hala nola Frantzian, hemen Euskal Herrian eta
Asturiasen, familiarekin hartzeko
modu hori dugu, non ez baituzu
dastatzeko astirik ere izaten; baina ardoa bezala, fruta baten edari hartzitua da, eta, beraz, bere
denbora behar du. Orain, ekoizleak kalitate handiko sagardoak
egiten ari dira; asko hobetu dira,
eta kontsumitzeko modu berri
bat ere badago, zenbait gauza bilatuz: azidotasuna, natura, edari
kultural bat dastatzea. Edateko
eta produktu honi buruz gehiago
ikasteko denbora hartzea da kontua, herrialdeko, eskualdeko... tokiko edo historiako ekoizpenari
balioa ematea. Askotan esaten
dut, nahiz eta jende askok ez dakien, bere ekoizpena ardoarena
bezalakoa dela ia, baina oso etapa
erabakigarriak daude sagardoaren kasuan. Beraz, denbora ere
behar du.
Sagardoa oso harrigarria izan
daiteke usaintzean edo ahoan
edukitzean, inoiz ez baitugu hartu
hura dastatzeko denborarik. Zoragarria da gero eta gauza gehiago
aurkitzea.
Orain, esperientzia bat ere
bada. Nola dastatu behar da
sagardoa?
Lehenik eta behin, hobe kopa batean, eta kontuz ibili behar da tenperaturarekin, batzuetan hotzegi
egoten da. Tenperatura azidotasunaren araberakoa da; zenbat eta
azidoago, orduan eta hotzago. Goxotasunarekin ere berdin. Baina
mingostasuna badu, tenperatura
handiagoa behar du, ia ardoak bezainbestekoa. Gero, koloreari begiratu behar zaio, horrek sagardo
motari buruzko zantzuak ematen
baitizkigu. Behin ahoan, zaporeak
bereizten hasten dira. l